Milan Schellingerhout
Over de kunstenaar
Over de tentoonstelling
Arnhem en natuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het is bijzonder hoe dit met elkaar samenhangt en doet soms bijna buitenlands aan. Als Arnhemmer ben ik dan ook graag in de stadsparken. Tijdens mijn wandelingen kom ik steeds weer langs die prachtige parkhuizen waarbij ik altijd denk: ‘je zou er maar wonen’. Midden in de natuur en tegelijkertijd midden in de stad. Met deze serie wil ik de mensen voorstellen die op deze unieke plekken wonen, om een inkijk te geven in wie zij zijn en hoe zij leven in hun parkhuis.
Annie Silfhout
Op jonge leeftijd leerde Annie haar toekomstige man kennen. Haar man woonde in Sonsbeek, op één van de molenboerderijen die op het landgoed stonden. Haar schoonvader was molenaar, net als haar man die deze taken van zijn vader overnam. Annie trok bij haar vriend en schoonfamilie in, en heeft haar leven lang op deze boerderij gewoond. De werkzaamheden zijn door haar leven vaak veranderd, maar de oude molen heeft altijd centraal gestaan in haar leven. De molen, en het leven daaromheen, heeft Annie veel liefde gebracht, maar kende ook verdriet. Annie nu alleenwonend, is dankbaar dat ze op deze plek haar leven heeft mogen doorbrengen, en nog altijd. Toch vraagt ze zich soms wel eens af, als ze toen niet met haar man had gekozen voor een leven als molenaar, wat er dan in haar leven was gebeurd en misschien wel bespaard was gebleven. Annie geniet nog altijd van haar Sonsbeek, waarmee ze al heel haar leven onlosmakelijk is verbonden.
Jeroen Glissenaar, 47 jaar
Jeroen liep in zijn vroege jaren regelmatig langs deze woning en zei voor de grap wel eens tegen zijn vrienden dat hij later in dit huis zou gaan wonen. Nu 19 jaar geleden, kreeg Jeroen zijn baan als parkbeheerder bij de gemeente Arnhem. Bij die functie behoort de dienstwoning in het Sonsbeekpark. Waar hij vroeger van droomde, heeft hij werkelijkheid gemaakt. Jeroen, nu 47 jaar, voelt zich enorm dankbaar dat hij hier mag wonen, en ziet het als een grote eer. Samen met zijn gezin woont hij middenin het park, een villa omgeven door groen. Het huis past perfect bij Jeroen, want “hij werkt zoals hij leeft, en leeft zoals hij werkt”. Nog elke dag geniet hij van de schoonheid van het park en het huis.
Paul Wijtvliet en Josien Gasille, beide 73 jaar
Aan de ingang van het Park Sonsbeek in Arnhem staan twee portierswoningen, die de baron Van Heeckeren 1821 heeft laten bouwen. De huisjes waren bedoeld als ontvangstkamer voor gasten van de baron. Zij konden daar zich even opfrissen en wacht houden voor hun bezoek aan de baron. In één van deze poorthuisjes, beide symmetrisch gespiegeld van elkaar, wonen nu Paul en Josien (beiden 73 jaar oud). In 2010 werden zij ingeloot door de gemeente om hier te mogen wonen. Paul heeft jarenlang evenementen in Sonsbeek georganiseerd en daarnaast een hele hechte band met dit park. Het lijkt daarom ook alsof dit huis voor hem voorbestemd is. Ze zijn één met elkaar en één met het park. Nog altijd houden ze de ‘ontvangstkamer’ nog in ere. Bij een van hun vele zitjes en prieeltjes in de woning of tuin, ontvangen zij nog altijd graag hun gasten.
Martin van den Oever, 61 jaar
In het park -en voormalig landgoed- Angerenstein in Arnhem staat dit karakteristieke huis waar Martin mag wonen. Het huis, half ingegraven en verscholen tussen de bomen, was vroeger een forellenkwekerij. Het verborgen huisje lijkt gemaakt te zijn voor Martin, omdat hij een verborgen leven in deze tijd als een uitdaging op zichzelf ziet. Hij vormt daarom een perfecte verbintenis met het huis, dat nu al ruim 30 jaar door hem beheerd wordt. Martin is nu 61 en is kunstenaar. Zo gebruikt hij zijn huis ook, als atelier en als leslokaal. Hoewel Martin dus graag in de luwte blijft, maakt hij een uitzondering voor dit verhaal. Hij beschouwt het als een voorrecht hier te mogen wonen en is trots op Arnhem en haar ‘parkbossen’.
