Bert van Ommen

Mede mogelijk gemaakt door Plaatsmaken

In grote lijnen is het werk van Bert van Ommen altijd hetzelfde gebleven: heldere, vaak architectonische vormen, die door een nadrukkelijk detail een eenvoudige poëzie oproepen.

Veelal straatbeelden, beelden die je dagelijks ziet maar eigenlijk niet tot je door laat dringen. De krans licht om de lantaarnpaal neem je zo langzamerhand voor kennisgeving aan. Van Ommen wist daar op onnavolgbare wijze de aandacht op te vestigen, door met veel geduld ieder laagje licht te vangen.

Een terugkerend mannengezicht op een reclameposter in de bushaltes, ergens anders een bikinitop. Deze elementen krijgen in de avonden die de schilder verbeeldt een eigen recht van spreken. Ze zijn niet langer betekenisloos. Ook de wolkenlucht die in laagjes langzaam grijs wordt, de flat die gereduceerd is tot blokkendoos, zij zijn allemaal zelfstandige onderdelen geworden. Zo worden zij gerangschikt, krijgen zij hun vaste plaats in het werk.

Twee stoplichten die op rood staan. In de donkere lucht lichten nog net twee roze wolkjes op, als een weerschijn van wat zich beneden afspeelt. Het is de poëzie van de avond, van de verlaten plaatsen waar wij geen idee van hebben als we binnenshuis zijn.

In het donker kun je fijn langs huizen fietsen en naar binnen kijken, waar de verlichting geheimen prijsgeeft van het huishouden dat daar leeft. In een appartementengebouw doen wij hetzelfde: van Ommen gunt ons een blik in huiskamers vol kleur en licht en verschillende atmosferen. De buitenkant van het gebouw blijft uiteraard even strak als de rest.